Trasa: La Chambre – auto – Termignon – Refuge du Plan du Lac (2380) – Termignon – auto (p. Mont Cenis) – Susa – Briancon – Saint-Crepin
Czas brutto: 4:40
Dzień 7/18

Piekielne prognozy pogody (44 stopnie w Awinionie) a także niechęć do zjeżdżania z Alp z sakwami na Nizinę Padańską skłaniają nas do kontynuowania wyjazdu w towarzystwie samochodu i kręcenie na rowerze przez kolejne dni tak wysoko jak to możliwe.
Wpierw kierujemy się do górnej Doliny Maurienne, na podjazd do Plan du Lac. Droga pusta, góry bardziej zaśnieżone, temperatury bardziej znośne. Część rowerowa udana.
Dalsza część dnia to już tranzyt przez Col du Mont-Cenis. Nad jeziorem przeczekujemy najcieplejszy okres dnia i obserwujemy absurdalny kontrast - czysta spokojna Dolina Maurienne i dudniąca, osnuta ciężkim smogiem Dolina Susy. Po sjeście przebijam się przez samochodową anarchię Susy i już zaskakująco pustą szosą przez Col de Montgenèvre wracam do rowerowej Francji. Na granicy już grzmi a po kontroli przez uśmiechniętą Panią Żandarm zaczyna padać. Na szczęście jak każdy deszcz przez te dwa tygodnie łapie nas zgodnie z planem czyli w aucie lub namiocie:-)
O zmierzchu dziki biwak zakładamy w zagajniku nieopodal parkingu przez Saint-Crepin.

Foto:

Widok na szczyt Dent Parrachée © turdus23


Końcówka podjazdu © turdus23


Plan du Lac © turdus23


Col du Mont Cenis © turdus23


Smog nad Val di Susa z Lac du Mont Cenis © turdus23


Dolina Durance nad Argentière-la-Bessée © turdus23

Więcej fotek:
https://photos.app.goo.gl/FVkGcjfqvvGKoae46

Mapa: https://ridewithgps.com/routes/30961885

Pokaż trasę GPS

Trasa: La Chambre – Pontamafrey – Montvernier – Montpascal – Col du Chaussy (1533) – Lac du Loup – La Bouffaz (1920) – Col de la Madeleine (2000) – Longchamp – La Chambre

Czas brutto: 9:45
Dzień 6/18

Rano w jeździe doliną towarzyszy nam miejscowy Francuz, odbywający codzienny trening, na który zjeżdża z przysiółka na dwóch tysiącach metrów. Jak widać można mieć zgoła inne problemy, aniżeli znane, choćby z Polski, poszukiwanie ciekawych podjazdów.
Rozdzielamy się gdy zaczynamy wspinaczkę na znane z Tour de France serpentyny Col du Chaussy. Wszystko jest tu intrygująco ciasne. Na wypłaszczeniu przebijam oponę. Na szczęście wioska Montvernier oferuję schronienie od upału w cieniu dobrej biblioteki i tradycyjne źródło z eau potable.
Dalsza droga spokojnymi i gorącymi łąkami okolicami wiedzie nas przez Lac du Loup i dalej już szutrami nad Longchamp, prosto na końcówkę podjazdu na Col de la Madeleine. Zamiast widoków mamy jednak od ranna bardzo słabą przejrzystość powietrza. Mikroklimat Alp nie przywykł do takich afrykańskich temperatur – wszystko tu paruje a każdy cień jest na wagę złota.

Foto:

Pontamafrey © turdus23


Agrafki na Col du Chaussy © turdus23


Chaine de Belledonne © turdus23


Łąki nad Lac du Loup © turdus23


Col de la Madeleine © turdus23


Więcej fotek:
https://photos.app.goo.gl/FVkGcjfqvvGKoae46

Mapa: https://ridewithgps.com/routes/30953768

Pokaż trasę GPS

Trasa: La Chambre – Saint Jean de Maurienne – Saint Michel de Maurienne – Col du Télégraphe (1566) – Valloire – Col du Galibier (2642) – Valloire – Col du Télégraphe (1566) – Saint Michel de Maurienne – La Chambre
Czas brutto: 14:15
Dzień 5/18

Koło 7 rano w dolinie przy Saint Jean zrobił się spory ruch. Po skręcie na Col du Télégraphe ubywa aut, za to przybywa rowerów. Do zjazdu na Valmeinier jadę w równo jadącej grupce kolarek, tam jednak czekam na Marzenę i dalej spokojnie (za spokojnie) pniemy się razem w górę. Pomimo nabieranej wysokości nie robi się też chłodniej i to pomimo że znika słońce. Przez Valloire jedziemy już w gorącej ponurej i dusznej zawiesinie. W efekcie szybko rezygnuje ze zjazdu na Lautarnet i powrotu przez Glandon – to nie jest pogoda do bicia rekordów.
Jedna z grupek francuskich emerytów (taka różnica kulturowa) dostrzega, że z koła Marzeny zeszło dużo powietrza (rozwiązana zagadka wolnej jazdy), z auta dopompowują oponę i zalecają po Alpach jeździć szosą – cóż, żeby to było takie proste.
Gdy dojeżdżamy do połaci śniegu robi się chłodniej i ładniej – tak jak powinien wyglądać wjazd na Galibier. Śniegu sporo, ale zadziwiające ile już go stopniało przez miesiąc od otwarcia przełęczy.
W końcu główny cel urlopu został zdobyty. Na przełęczy aż 23 stopnie! Ponownie pełne słońce, piękne widoki. Spędzamy tu prawie dwie godziny, obchodzimy okoliczne ścieżki, obserwujemy doping dla co bardziej nietypowych rowerzystów (np. arabskie nastolatki z Nicei) i zachowania co bardziej nietypowych zagranicznych turystów (głównie tych spoza Europy).
Na zjeździe zrobiło się ładniej niż rano. Na drodze znacznie puściej, góry oświetlone miękkim słońcem – do Valloire zjazd cały czas przerywam postojami na zdjęcia.
Do tego już w dolinie Maurienne (35 stopni) drogę próbują nam przebiec kozice. Ciekawy wybór miejsca zejścia ze skał – prosto na krajówkę, kolej i autostradę

Foto:

Droga na Galibier © turdus23

Col du Galibier © turdus23

Masyw Ecrins © turdus23

Meksykanie czuli się w Francji swobodnie © turdus23

Ponad Plan Lachat © turdus23

Serpentyny na zjeździe © turdus23

Więcej fotek:
https://photos.app.goo.gl/FVkGcjfqvvGKoae46

Mapa: https://ridewithgps.com/routes/30953459

Pokaż trasę GPS

Trasa: La Chambre – Saint-Jean-de-Maurienne – Villargondran – Albiez-le-Jeune – Col du Mollard (1638) – Saint-Sorlin-d'Arves – Col de la Croix de Fer (2067) – Col du Glandon (1924) – Saint-Colomban-des-Villards – La Chambre
Czas brutto: 10:05
Dzień 4/18

Czwarty dzień urlopu, ale drugi na rowerze, przywitaliśmy w kempingu, w którym spędzimy cztery noce w La Chambre. Kolejne dni to przełęcze rejonu Maurienne.
Na początek wybraliśmy piękne widoki na Aiguilles d’Arves i klasyczną pętle Le Tour Arvan – Villards.
Na szosach w niedzielny poranek, stosunek rowerów do aut sięgał 9:1 – nawet w dolinie:-) Spokój był przez cały dzień. Mollard i Glandon nie są zbyt popularne wśród turystów, większy ruch mamy tylko na Croix de Fer.
Na której była to już moja druga wizyta i to przyjemniejsza - super widoczność i spokój a poprzednia w 2015 o zachodzie słońca i w pośpiechu za noclegiem.
Na podjeździe wpierw francuski kolarz coś do nas krzyczał, a po chwili świstanie wyjaśniło zagadkę. Przy drodze warowały świstaki. Pierwsze, ale nie ostatnie na tym wyjeździe, były na prawie każdej przełęczy. Wcześniej ich przy drogach nie widywałem choć już czwarty raz byłem w Alpach. Zapewne efekt albo wysokich temperatur albo resztek spokoju tuż przed sezonem.
Na koniec, na Glandon obserwowaliśmy oświetlony Mont Blanc, który towarzyszył nam do ostatniego dnia pobytu, ale ani razu już tak dobrze widoczny (a tylko raz bez obwarzanka chmur). Na przełęczy nieświadomy pasterz prezentował pokaz umiejętności zaganiania owiec przez Border Collie a i tak na dnie doliny, dobrych kilka kilometrów dalej, spotkaliśmy zagubioną niesforną owcę.

Foto:

Pętla Le Tour Arvan - Villards © turdus23


Albiez-le-Jeune © turdus23


Col du Mollard © turdus23


Aiguilles d’Arves © turdus23


Szosa na Col de la Croix de Fer © turdus23


Widok na Col du Glandon © turdus23


Zjazd z Glandon, widok na Mont Blanc © turdus23


Więcej fotek:
https://photos.app.goo.gl/FVkGcjfqvvGKoae46
Mapa: https://ridewithgps.com/routes/30953240

Pokaż trasę GPS

Trasa: Neuf-Brisach – Sundhoffen – Colmar – Turckheim – Katzenthal – Kaysersberg - Necropole nationale de Sigolsheim – Riquewihr – Hunawihr – Ribeauville – Bergheim – Marckolsheim - Sasbach am Kaiserstuhl – Texaspass (385) - Vogtsburg im Kaiserstuhl – Burkheim - Breisach am Rhein - Neuf-Brisach

Czas brutto: 12:30
Dzień 2/18

Po tranzycie przez Niemcy z przerwą na sentymentalne odwiedzinami w Kirchberg an der Jagst zostaliśmy na dwie noce w Neuf-Brisach - głównie celem przeczekania opadów w Alpach. W Alzacji jednak też jest gdzie jeździć a tym bardziej co zwiedzać.
Już samo Neuf-Brisach to zachowana twierdza Ludwika XIV a dalej było tylko ciekawiej. Majestatyczne Colmar, niemal absurdalnie kolorowe miasteczka rozjaśniające ten pochmurny dzień: Turckheim, Kaysersberg, Riquewihr, Ribeauville. Przemieszane z średniowiecznymi wioskami, warowniami, winnicami i Wogezami.

Sama Alzacja to oczywiście kulturowo ziemia pogranicza z bardzo odczuwalnym piętnem wieków rywalizacji francusko – niemieckiej. Przed przekroczeniem Renu nie brak bunkrów i czołgów wśród pól. W Marckolsheim jest ogólnodostępne muzeum Linii Maginota. Nad Sigolsheim łopoczą flagi: amerykańska (monument Colmar Pocket)i francuska (Necropole Nationale) nad wydzielonymi kwaterami nagrobków dla dzielnych francuzów każdego wyznania (walczące tu oddziały pochodziły z Afryki Północnej).
Wszystko razem nagromadzone na obszarze 75 kilometrów jazdy spowodowało że niewątpliwie też ładny teren Kaiserstuhl i jego osady po niemieckiej stronie Renu już nie robiły wrażenia. Zapamiętać dała się za to przełączka Texaspass – przy czekających nas alpejskich gigantach niby śmieszne – 375 m n.p.m – ale wpadające w pamięć dzięki 16% nachylenia.

Jeszcze zachód słońca nad Renem i mogliśmy się szykować do kontunuowania kolejnego dnia tranzytu w Alpy. Miało być rowerowanie po Genewie albo Annecy ale schodzący z Alp monsun uniemożliwiał okresami nawet jazdę autem a co dopiero rowerem.
Dojechaliśmy zatem w francuskie Alpy – według prognoz akurat na trzy dniowe okienko pogodowe które w rzeczywistości okazało się dwu tygodniową falą upałów. Rekordową w historii Francji.

Foto:

Colmar © turdus23


Turckheim © turdus23


Kaysersberg © turdus23


Kaysersberg, Eglise Sainte-Croix © turdus23


Kaysersberg z winnic © turdus23


Necropole Nationale de Sigolsheim © turdus23


Riquewihr © turdus23


Hunawihr, Dolina Renu i Schwarzwald © turdus23


Zamki nad Ribeauville © turdus23


Ribeauville © turdus23


Kaiserstuhl, widok z Texaspass na Totenkopf © turdus23

Więcej fotek:
https://photos.app.goo.gl/FVkGcjfqvvGKoae46

Mapa: https://ridewithgps.com/routes/30952906
Pokaż trasę GPS